Bestuurslid Annette Bool

Onlangs was Annette drie weken in Bobo Dioulasso om te helpen als vertaler op de ambachtsschool MOET van Franca’s echtgenoot Moctar.

Annette: Daar had ik de gelegenheid te spreken met 3 bursalen van V!VE: Isabelle -18 jaar, Fatimata -18 jaar en Lamine – 17 jaar.

Bij alle drie had ik het prettige gevoel dat de V!VE beurs een fantastisch goede besteding is. En ook al kost de technische opleiding relatief veel, ik vind het een goed uitgangspunt dat V!VE elk jaar minimaal 4 beurzen voor deze opleidingen reserveert.

Voor alle leerlingen die ik nu weer ontmoette geldt naar mijn idee dat ze de kans moeten krijgen om naar school te gaan. Het briljante meisje dat met de hoogste cijfers voor wiskunde van haar groep overging, maar ook de leerling die vanwege slechte resultaten niet bij V!VE kon blijven. Nu, vlak voor haar eindexamen, geven we nog een bijdrage voordat ze in januari wegens wanbetaling van school wordt gestuurd.

Ook de leerling die in het vierde jaar van de middelbare school haar examen haalt (vergelijkbaar met een mavo diploma) en vervolgens aan het werk gaat heeft door een beurs wel een basis voor het leven.

Isabelle

Zit in het voorbereidende jaar van de ambachtsschool MOET.

Ik heb haar 3 weken lang veel gezien, omdat ik vertaalde in de lessen houtbewerking van haar klas.
Een meisje (ze zit als enig meisje in een groep van twaalf) dat met veel plezier een plek probeert te veroveren in de school. In een veilige omgeving zo heb ik ervaren.
Ze is ongelofelijk ijverig. Dat moet ook, want ze heeft geen enkele praktische ervaring en moet de praktijk vooral leren door het veel doen.

Zo zie ik haar zelfvertrouwen in de loop van de 3 weken groeien wanneer het zagen beter gaat, ze de bijtel kan hanteren en het slijpen van de bijtel, een precisie karweitje, haar goed afgaat.
Ze mist het wel dat er niet meer meisjes in de klas zitten. Ze besteedt veel tijd aan haar huiswerk, en laat van zich horen in de theorieles.
Ze fietst ruim een uur naar school. Isabelle kan wel een steuntje in de rug gebruiken en ik hoop dan ook dat ze op de eerstvolgende bijeenkomst van V!VE leerlingen, erbij kan zijn.

Fatimata

Als ik Fatimata de school zie binnenstappen ben ik verrast dat in deze elegante jonge vrouw een leerling schuilt die het afgelopen jaar niet alleen het examen van de afdeling metaalbewerking, met praktijk lassen e.d. bijzonder goed heeft gehaald, maar ook bij de toelating tot de vervolgopleiding zo goed heeft gepresteerd dat ze deels een overheidsbeurs heeft gekregen. De andere helft krijgt ze van V!VE.
Volgens haar (oud)leraar Felix is Fatimata een voorbeeld-leerling voor veel meisjes en ook jongens.
In 2002 kwam ze met haar grootmoeder vanuit het politiek explosieve Ivoorkust naar Bobo. De rest van de familie; haar ouders, 2 zusjes en 3 broers wonen nog in Ivoorkust. Maar één keer zag ze hen sindsdien terug.
Ze heeft als enig meisje in haar klas keihard moeten werken om haar examen te halen.
Nú zitten er wèl een paar meisjes in een klas van 40 leerlingen.
Veel nieuwe theorievakken en in tegenstelling tot de ambachtsschool MOET, weinig praktijkonderwijs. Dus hard studeren.

Fatimata woont bij een oom. Het leven is er geen vetpot, begrijp ik. Zo heeft ze geen geld om tussen de middag op school te lunchen en is ze opgelucht wanneer ik de taxi betaal die zij heeft genomen om op tijd bij onze afspraak te zijn (45 cent). Ik stel Ina (de projectleidster van V!VE) voor om haar ook in het lunchprogramma op te nemen.
Op dit moment krijgen 40 leerlingen geld van V!VE voor een lunch op school. 10.000 CFA (15 euro) voor 100 lunches. Daar kan vast nog wel een leerling bij

Lamine

Is 17 jaar en zit voor het derde jaar op de MOET-school, in het tweede jaar van de opleiding metaalconstructie. Hij heeft eerst het voorbereidende jaar gedaan.
Zijn vader was chauffeur, maar is invalide geraakt en kan niet meer werken; zijn moeder is overleden.
Hij heeft nog 5 zusjes.
Via zijn oom die leraar elders op een school is, is hij op de ambachtsschool MOET beland.
In de vakanties kan hij bij zijn oom, die ook een werkplaats heeft, werken en zo zijn praktijkervaring uitbreiden.
Vaak komt hij lopend naar school, dat betekent om 6.20 van huis, maar soms kan hij een fiets van iemand lenen. Dat scheelt flink.
Zoals veel andere leerlingen vindt ook hij wis- en natuur- en scheikunde lastige vakken. Al pratend over huiswerk maken, blijkt dat ze bij Lamine thuis geen stroom hebben

Een WakaWaka-lamp zou een uitkomst brengen. Gelukkig zijn er nog een paar over van onze aanschaf van vorig jaar, mogelijk kan hij er nu een krijgen.