Blog voor vertrek naar Bobo

Heb je mijn vorige blog over onze net afgestudeerde Raissa Somda gelezen? Dat schreef ik een week nadat ik vanuit Bobo in Amsterdam was aangekomen op 15 juni.

Nu, twee dagen voor vertrek voor naar Bobo stuur ik een bericht over Awa Ouatara.
Awa is een van onze 97 V!VE leerlingen die op de middelbare school in Bobo Dioulasso zit.
In juni kreeg ik bericht dat Awa is blijven zitten en ik kan me voorstellen dat daar redenen voor waren.
In april kwam ik bij toeval bij de grootfamilie Ouatara (de familie van Awa). Het was een bijzondere ervaring, want het leek wel of ik een dorpje was aangekomen. Zo’n grootfamilie woont namelijk allemaal bij elkaar in steegjes en straatjes in een omsloten deel van de oude stad.
Dat klinkt romantisch maar ik leerde al gauw de keerzijde.

Het huis van de ouders van Awa is erg klein en vandaar dat het jongere zusje bij een tante inwoont. De vader was sinds twee jaar volledig verlamd als het gevolg van een hersenbloeding. Daarvoor werkte hij, terwijl hij al op leeftijd was, als sjouwer bij een transportbedrijf.
Sinds zijn beroerte lag vader op een mat in het woonkamertje. Awa’ s moeder zorgde voor hem en omdat dat zoveel tijd innam, stopte ze met de verkoop van banaan en frieten.
Het gezin was sindsdien afhankelijk van giften en maaltijden van de rest van de familie.
Ook Awa werd ingezet om haar vader te verzorgen en hem te helpen met eten en drinken.
Het viel me al langer op dat, als ik Awa zag, er nooit een lachje vanaf kon. Dat is in Burkina bepaald uitzonderlijk, maar sinds ik haar verhaal ken, is het volkomen begrijpelijk.

Ik hoorde tijdens dat bezoekje dat het gezin in de regenmaanden juli, augustus en september niet in hun slaapkamertje kwam omdat het er lekte. Awa werd dan voor het slapen gaan naar andere familie gestuurd. Er was geen afdakje waar ze konden schuilen, waardoor ze verplicht in het huiskamertje zaten. Zo’n afdakje heeft bijna elk huishouden in Burkina Faso om je te beschermen tegen zon en regen.
Dit kon echt niet vonden we, het bestuur en ik en we hebben privé zoveel in de pot gestopt dat we de problemen konden oplossen.
Toen we de opdracht tot het maken van een afdakje hadden gegeven, en de werklui konden beginnen, hoorden we van een tante dat Awa’s vader was overleden. Heel verdrietig maar tegelijk een opluchting; er was geen enkele verbetering te verwachten.
Awa was natuurlijk erg verdrietig en uit het lood geslagen.
Tot overmaat van ramp had zij twee dagen later toets-week. Er was genoeg reden om daar niet aan deel te nemen. Maar Awa ging!
Uiteindelijk is ze blijven zitten. Het dak kwam er en nu kunnen Awa, en haar familie tenminste beschut zitten en dat is erg fijn. Awa gaat de derde klas over doen, maar ik heb veel vertrouwen in een gelukkiger toekomst en ik hoop erg dat er weer iets te lachen valt.

Doneren aan ons scholieren fonds of een 5-jaars overeenkomst afsluiten?

Een leerling kost per jaar gemiddeld € 112

Meedoen kan, dit is ons banknummer: NL 38 INGB 0008 6593 99 t.n.v. Stichting V!VE l’Initiative o.v.v. 1 leerling ( of 2? Maar elk bedrag is welkom)

Groetjes, Franca

www.vive-initiative.nl

Amsterdam 1 oktober 2021