Bobo blog 1 van Franca

Ik ben deze winter erg zuinig geweest met blogs. Maar nu is er weer een.

Sinds 1 maart ben ik teruggekeerd van een week projecten bezoeken in Mali.

Na drie jaar afwezigheid, de politieke instabiliteit maakte het lang onveilig, keerde ik terug naar Koutiala en Mopti.

In Koutiala gaan 54 meisjes met een V!VE beurs naar school en in Mopti 70.

Het was de hoogste tijd om op locatie te kijken. Zijn we goed bezig, blijven de mensen ter plaatse gemotiveerd. Hebben ze pep talk van V!VE nodig, zijn er vragen waardoor er hier en daar een beetje geld bij moet?

Wat houdt dat in een beurs van V!VE ? Het schoolgeld wordt betaald, huiswerkles, schrijfgerei, schoolkleding en begeleiding van onze medewerkers ter plaatse.

In de buurt van Koutiala zijn we actief in twee dorpen. De bevolking bestaat uit boeren, zonder uitzondering arme gezinnen. De motivatie om hun dochters naar school te sturen is matig. Daarom werkt V!VE samen met een plaatselijk( Afrikaanse) NGO, die ons vertegenwoordigt.

De bedoeling is dat we de meisjes de lagere school doorloodsen. Maar inmiddels is bijna de helft doorgegaan naar het middelbaar onderwijs. Op mijn vraag of dat nodig is wordt door het team ter plekke, onomwonden geantwoord, dat doorleren goed is. De leerlingen hebben meer spreek- en schrijfvaardigheid opgedaan en voor de ambitieuze meisjes onder hen is er nog de mogelijkheid voor een opleiding via de overheid.

Nu ik ter plekke ben, realiseer ik me weer hoe lastig het is om met zo weinig middelen onderwijs te geven.

Een schoolbord heeft te weinig ruimte om alle lessen uit te schrijven. Een enkeling heeft een boek, de banken zijn te klein en niet onderhouden, de kinderen hebben geen toegang tot schoon drinkwater en je kan nergens je vuile handen wassen.

Het werd me weer eens duidelijk hoe belangrijk het is om het analfabetisme tegen te gaan, juist in de dorpen. In een arm land als Mali is er zoveel onwetendheid door gebrek aan kennis. De berichtgeving op TV is in Bambara, de meest gesproken taal, en gericht op de landspolitiek; je moet je best doen om wat van de wereld te weten te komen.

Hier in Mali, vooral in een stad als Mopti, zijn er veel Koranscholen.Daar leer je het heilige boek uit het hoofd en het Arabische schrift.

Iemand zei me dat analfabete jongeren doelwit zijn van de noordelijke rebellen, omdat ze makkelijk beïnvloedbaar zijn in de jihad strijd.

Mopti: een geweldige en aparte stad met een enorm hoge bevolkingsdichtheid, gebouwd op een terp. Nu, in de droge tijd, staan er (nomaden) hutten op de drooggevallen rijstvelden. Het is er weer veilig, maar de toeristen weten dat niet. Juist dit deel van Mali was hard op weg een succesvolle toeristenpleisterplaats te worden. Twee jaren misoogst en een laag waterpeil van de Niger doet bij onze gezinnen de das om; 3 x een maaltijd per dag is een luxe.

En dan bedanken de mensen mij, dat het zo fijn is dat we hen niet vergeten.

Bij deze; we blijven vast en zeker nog een hele tijd in Mali.

Bij de foto’s:

6 leerlingenvan de school in Dialangou tekenden eind februari voor de Cornelis Vrijschool Amsterdam.

Zij waren ook betrokken bij het kunstproject van het beschilderen van de buitenmuren van hun school.

Zij hebben nauwelijks tekenervaring en werken nooit met kleuren.