In zes maanden heb ik twee blogs geproduceerd, dat is een magere score, maar het drukke bestaan van een hotelier, die ook de V!VE projecten in Burkina Faso en Mali coördineert kent zijn beperkingen. In deze blog 2 wil ik…
Carla Kuit gaat al een aantal jaren in de wintermaanden in naar Bobo Dioulasso om leerlingen van V!VE l’Initiative en een aantal volwassenen Engelse les te geven.
Ze doet dat in een rieten hut die dienst doet als klaslokaal in de tuin van Villa Rose, het hotel van Franca en Moctar.
En V!VE heeft Carla gevraagd om samen met onze projectleiders, Inna Bayé en Loté Gnoumou, oudergesprekken te voeren. Samen met Loté gaat zij op huisbezoek bij leerlingen die vanwege hun schoolresultaten extra begeleiding nodig hebben. Loté staat zelf voor de klas. Hij kan de rapporten van de kinderen, die anders in elkaar zitten dan bij ons, goed interpreteren en adviezen geven over wat een kind moet doen om zijn prestaties te verbeteren.
Verslag introductie Mybookbuddy op de Osei Sarpong International School in Offinso (Ghana).
Dankzij Mybookbuddy konden we op de school van Mrs Bosompem een project uitvoeren om het lezen te bevorderen van de kinderen van de eerste t/m de negende klas (incl. Junior High School).
Elke klas krijgt een kast met 50 boeken; voor elke week een (er zitten gemiddeld 40 kinderen in de klas).
Elk kind krijgt een rugzakje om de boeken in te vervoeren en elke week op woensdag is het Mybookbuddyday.
Dit is het vierde jaar dat ik ’s winters vanuit Burkina schrijf over het alledaagse leven, met de bedoeling dat de donateur/lezer begrijpt waarom wij graag blijven doen wat we 16 jaar geleden zijn begonnen; mensen een betere toekomst bieden.
Ik ga naar aanleiding van een ontmoeting met de familie Koné vertellen wat de kern raakt van de dagelijkse problemen in een arm land en exemplarisch is voor alle gezinnen van onze leerlingen. Bij uitzondering heeft V!VE alle 5 kinderen van dit gezin de kans gegeven naar school te gaan. De gewoonte is één kind per gezin.
Het is alweer de laatste week van mijn verblijf in Burkina Faso en dan heb ik altijd veel te doen en af te ronden. Op het laatste nippertje sprak ik vanmiddag Inna en Loté.
Loté bracht verslag uit van de gesprekjes die hij heeft gevoerd met alle leerlingen die op 2 juni zijn begonnen met hun examen. Een typisch Europese gedachte misschien om zo’n “motivatiegesprekje” te voeren, maar goed voor het zelfvertrouwen.
Sommigen leerlingen staan er niet best voor, ronduit slecht helaas. En ze hebben daardoor ook nog eens examenvrees.
Claudine heeft nu vier microkredietgroepen onder haar hoede.
Ik ben deze winter erg zuinig geweest met blogs. Maar nu is er weer een.
Sinds 1 maart ben ik teruggekeerd van een week projecten bezoeken in Mali.
Na drie jaar afwezigheid, de politieke instabiliteit maakte het lang onveilig, keerde ik terug naar Koutiala en Mopti.
In Koutiala gaan 54 meisjes met een V!VE beurs naar school en in Mopti 70.
Het was de hoogste tijd om op locatie te kijken. Zijn we goed bezig, blijven de mensen ter plaatse gemotiveerd. Hebben ze pep talk van V!VE nodig, zijn er vragen waardoor er hier en daar een beetje geld bij moet?
Wat houdt dat in een beurs van V!VE ? Het schoolgeld wordt betaald, huiswerkles, schrijfgerei, schoolkleding en begeleiding van onze medewerkers ter plaatse.
Onlangs was Annette drie weken in Bobo Dioulasso om te helpen als vertaler op de ambachtsschool MOET van Franca’s echtgenoot Moctar.
Annette: Daar had ik de gelegenheid te spreken met 3 bursalen van V!VE: Isabelle -18 jaar, Fatimata -18 jaar en Lamine – 17 jaar.
Bij alle drie had ik het prettige gevoel dat de V!VE beurs een fantastisch goede besteding is. En ook al kost de technische opleiding relatief veel, ik vind het een goed uitgangspunt dat V!VE elk jaar minimaal 4 beurzen voor deze opleidingen reserveert.
In dit blog gaat het over onze oud-leerlingen, ik heb ze al eens vaker beschreven, want donateurs zijn altijd benieuwd wat er van hen is geworden.
We gaan hier in Bobo zoveel mogelijk resultaten van oud-leerlingen goed in kaart te brengen en deze presenteren we bij onze 15e verjaardag in september.
Degenen die ik hier nu volg zijn:
Aminata Tou.
Als afgestudeerd financieel deskundige, is ze door V!VE gevraagd gedurende een stage van 5 maanden ervaring op te doen in de begeleiding van de microkredieten van een vrouwen associatie.
Na haar stage heeft Aminata ruim een half jaar de groep begeleid. Begin februari kreeg zij de kans om te solliciteren op een stage en dat is gelukt. Het klinkt misschien niet aantrekkelijk, maar niemand kan hier in Burkina zonder zo’n stage een baan krijgen.
Begin september was kunstenares Ellen Verheijen weer in Dialangou – Mali, om een nieuwe muurschildering te maken voor de 2 zojuist voltooide klaslokalen.
Ellen: “Ik was er 3,5 jaar geleden en heb met de kinderen van het dorp een muurschildering gemaakt. Het werd tijd om ook voor de nieuwe klassen een schildering te maken (dank aan de Cornelis Vrij school in Amsterdam die met een deel van de opbrengst van hun jaarlijks vrijmarkt de verf en kwasten hebben bekostigd).
De schilderingen van 3 jaar geleden zien er nog redelijk uit gelukkig. De dag na mijn aankomst in het dorp ben ik meteen begonnen met het maken van ontwerpen. Ik had materiaal uit Nederland meegenomen (in Mali niet te krijgen of heel duur).
Er deden 20 kinderen mee; ik heb ze in 2 groepen verdeeld, anders is het heel moeilijk werken op de muur. Ik had van te voren een plan bedacht maar toen ik met de kinderen sprak, bedacht ik dat het anders moest.
