Maimouna

Hoe kon het nu, dat ik de blogs vanuit Bobo niet meer uit mijn mouw kon schudden?

Dat ga ik na een jaar uitzoeken, en ik begin met het verhaal van Maimouna Ouatara. Ik heb bedacht dat je het heel klein kan houden: schrijven over een leerling van V!VE kan een wereld openen om meer begrip te krijgen van de Afrikaanse realiteit.

De keuze op Mai is ingegeven, omdat ze sinds anderhalf jaar als receptioniste bij ons hotel Villa Rose werkt. Toen haar tante Bibata een stageplaats zocht voor haar nichtje Mai wist ik niet dat zij via V!VE een groot deel van haar middelbare schoolopleiding had doorlopen. Maar projectleider Inna zag haar indertijd bij ons in de receptie en was aangenaam verrast.

Over haar kindertijd vertelt Mai dat ze bij haar oma woonde, en het er fijn vond. Ze bleef er tot haar 15^e wonen, haar moeder overleed toen Mai 11 jaar was, en ook haar vader is plotseling gestorven toen zij 19 was. Ze woont nu met haar twee jaar oudere en enige broer op hun familiecompound. Haar broer is een kleine zelfstandige.

Door diezelfde tante kwam Mai toen ze de tweede klas middelbare school deed bij V!VE, en is er gebleven tot de 5e klas. In dat jaar bleef ze voor de tweede keer zitten en kon ze niet meer via V!VE op school blijven. Haar familie kon het schoolgeld niet betalen dus Mai ging van school. Ze ging in de leer als kapster, deed dat twee jaar en heeft twee jaar thuis het huishouden gedaan voordat ze bij Villa Rose kwam werken.

Over het werk in het hotel zegt Mai dat ze veel heeft geleerd en het leuk vindt. Via een gast van het hotel heeft ze nog een baantje gevonden bij een sportschool. Daar is ze in oktober mee gestopt, vanwege haar besluit om avondschool te volgen en alsnog haar middelbare school af te maken.

Daar hoorde ik, haar werkgever, onlangs van. Ik was onder de indruk dat ze op haar 25^ste nog heeft besloten avondschool te doen. Na dit interview was ik zoveel meer te weten gekomen over Mai; ik had een hele andere kijk op haar gekregen. Meisjes als zij lijken nogal oppervlakkig te leven, maar dat oordeel moet ik toch echt bijstellen. Niet alleen bewonder ik haar om haar keuze voor de avondschool, Mai doet haar werk in de receptie goed, ze is consciëntieus, en meestal vriendelijk tegen de klant. Als ik haar nu, na het interview, zie zitten, bewonder ik het meisje dat 6 dagen in de week om 6 uur opstaat om bij de Villa Rose te werken. Wat zie ik haar graag nog meer ontwikkelen.

Zelf zegt Mai dat zij ooit heel graag een winkel wil hebben, met kleding, tassen en schoenen. Semi onschuldig vroeg ik haar of ze dan ook verwacht naar Dubai te reizen, ( de droom van alle Afrikanen) waarop Mai lachend bevestigde.

Bobo 17 november

Franca